''Jezus ukazał się znowu nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: Idę łowić ryby. Odpowiedzieli mu: Idziemy i my z tobą. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: Dzieci, czy nie macie nic do jedzenia? Odpowiedzieli Mu: Nie. On rzekł do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: To jest Pan! Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie nagi - i rzucił się w morze. Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko - tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili. Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwała. Rzekł do nich Jezus: Chodźcie, posilcie się! Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: Kto Ty jesteś? bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im - podobnie i rybę. To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał. A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? Odpowiedział Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś baranki moje. I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie? Odparł Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś owce moje. Powiedział mu po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: Czy kochasz Mnie? I rzekł do Niego: Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego Jezus: Paś owce moje. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz. To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: Pójdź za Mną!''
Podejmowany trud- część życia
Wspomniany powyżej fragment perykopy biblijnej uczy, że podejmowanie trudu jest częścią życia. I chociaż doświadczenie uzniów, można by określić mianem totalnej klapy, to moment kryzysu wzmocnił ich wiary. Uczniowie, którzy nad Morzem Tyberiadzkim usłyszeli słowa '' Nie lękajcie się'' powrócili do tego, co umieją najlepiej. Idąc za Jezusem, nigdy nie stracimy naszych talentów.
Z Bogiem w życiu łatwiej
Bóg jest tym, kóry nas w życiu prowadzi i z nim jest w życiu łatwiej.
Jezus nie ma pretensji do swoich uczniów. Nie czyni im wymówek z podwodu tego że wypłynęli na Jezioro bez niego. Bóg dzięki swojemu Miłosierdziu, podsyła rozwiązania. Nie pozwala człowiekowi na to, aby się męczył i trudził w sposób nie potrzebny. Nie ma takiej sytaucji z której nie byłóby wyjścia. Jest tylko jeden podstawowy warunek, zaproszenie do niej Pana Boga.
Trzeba tylko umieć rozbudzić w sobie pokorę dziecka i z tą pokorą szukać w swoim życiu pełnych sieci. Nie wtedy kiedy my chcemy, ale wtedy gdy będzie to zgodne z wolą Boga. Warto jest poczekać. Warto wzbudzić w sobie cierpliwość.
Bóg dotyka każdego z nas
Bóg dotyka każdego z nas. Nie wybiera między nami . Nie kategoryzuje na lepszych i gorszych. Najlepszym przykładem jest tutaj Szymon Piotr, kierujący się odruchem swojego serca. Każdy z uczniów po całej nocy, jak to bywa w przypadku każdego innego człowieka, był zapewne zmęczony i głodny. W tym momencie Jezus zaprasza ich do współnego ucztowania.
Bóg dotyka każdego z nas. W sposób niezwykle wyjątkowy. Wyjątkowy na tyle że dzięki mocy mocy Bożego dotyku,jesteśmy w stanie podejmować z innymi ludźmi temat miłości.
Poprzez dialog, dochodzimy do poznania prawdziwej treści. Warto rozmawiać,a poprzez rozmowę pozwalać Bogu wypełnić w swoim życiu słowa -'' Pójdź za mną'' i podjąć próbę kroczenia drogą Bożą, drogą pełną miłości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz