''Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je potem znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca.''
Prawdziwa więź
Wspomniana przeze mnie perykopa biblijna, pokazuje, że Pan Bóg zaprasza każdego z nas do stworzenia z nim bliższej więzi. Jako pasterz, który dba o swoje owce, wyświadcza nam pewnego rodzaju służbę. Zaprasza nas do tworzenia z nim wspólnoty każdego dnia naszego życia. Tworzy więź. Prawdziwą, taką, która nie przeminie z podmuchem jesiennego wiatru. On w w swoim miłosierdziu, nie wybiera sobie osób, które kocha mniej czy bardziej. Każdemu z nas daje w równym stopniu. Kocha bezwarunkowo. Warto jest przyjąć jego zaproszenie.
Przynależność
Według psychologicznego punktu widzenia, a dokładniej piramidy potrzeb wg. Abrahama Maslowa, każdy człowiek posiada potrzebę przynależności. Chce być częścią czyjegoś świata, być akceptowanym, kochanym. Pan Bóg poprzez tą przynależność właśnie, zapewnia nas o tym, że naprawdę zależy mu na swoich owcach,którymi jesteśmy. Chroni nas nie dla tego, że czerpie z nas konkretne korzyści, ale dlatego, że jesteśmy jego częścią. Najlepiej tutaj obrazuje ten fakt, fragment perykopy biblijnej, nawiązujący do jednej zagubionej owcy.
Chociaż popełnimy błąd, chociaż zboczymy z drogi, miłosierny Bóg zawsze nam wybaczy i da kolejną szansę. Pytanie tylko, czy będziemy chcieć z niej skorzystać?
Zagrożenie
Często w życiu się zdarza, że podobnie jak owce przyciągają wilka, gdyż są dla niego łatwą zdobyczą, my również przyciągamy do siebie niewłaściwych ludzi.
Technika polowania nie jest tajemnicą. Wilk, wywołuje w stadzie panikę, aby móc łatwo zaatakować. Owca, kiedy się boi, w sytuacji zagrożenia, nie jest w stanie dostrzec obecności pasterza, który ją ochroni. Podobnie działa nasza natura.
Zagrożenie, które stwarza wilk, pokazuje w jasny sposób jak łatwo można rozbić jedność międzyludzką i jednocześnie w relacji z Bogiem. W momencie, w którym wilkowi udaje się zastraszyć, pojedynczo niszczy poszczególne owce, bo są bezbronne. Owca w rozproszeniu nie tworzy bowiem już owczarni.
Bóg pomimo sytuacji zagrożenia, stanowi dla nas mur obronny. Jeżeli mu zaufamy, jeżeli pozwolimy mu się prowadzić w naszym życiu, możemy być pewni, że nie stanie nam się krzywda.
Wiara, daje siłę
Wiara daje siłę. Owca, która nie znajduje się w zasięgu wzroku pasterza, a jest poza owczarnią, ryzykuje śmiercią. Nie jest ona na tyle silna, aby móc obronić się samodzielnie przed czyhającym na nią niebezpieczeństwem. Kiedy wierzymy, dostajemy od Boga nową siłę. Dzięki tej sile, możemy zrozumieć jak wielkie jest niebezpieczeństwo.
Bóg nie skazuje nas na samotność. Towarzyszy nam każdego dnia. Niebezpieczeństwo oczywiście nie mija, mimo jego obecności. Każdy kto znajduje się w bliskiej relacji z pasterzem, musi być świadomy zwiększonej siły ryzyka.
Boża bliskość jest siłą ! Wiara jest moją tarczą i oparciem!. Murem obronnym i poczuciem bezpieczeństwa.
Podejmij decyzję- czy chcesz dać szansę temu, który chce Cię chronić??
